Ondervoorzitter van Vlaams Belang Chris .Janssens benadrukt dat het voor de partij niet langer uitmaakt welke nationaliteiten de kandidaten op hun lijsten hebben!!!

Het artikel van Het Belang van Limburg van 5 september werpt een interessant licht op de standpunten en strategieën van Vlaams Belang tijdens de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Ondervoorzitter van Vlaams Belang benadrukt daarin dat het voor de partij niet langer uitmaakt welke nationaliteiten de kandidaten op hun lijsten hebben, zolang ze maar het partijprogramma ondertekenen. Dit betekent dat mensen met een dubbele nationaliteit, zoals bijvoorbeeld Mohammed met zowel een Belgische als Marokkaanse nationaliteit, nu net zo goed kandidaat kunnen zijn voor Vlaams Belang.

Dit is een opvallende wending, vooral omdat Vlaams Belang zich in het verleden sterk profileerde als een partij die nadruk legt op de Vlaamse identiteit en zich uitsprak tegen immigratie en multiculturalisme. Hun slogans, zoals "Vlaanderen terug van ons" of specifiek voor de lokale afdelingen zoals "Tongeren-Borgloon weer van ons," suggereren een sterke focus op het behouden van een Vlaamse identiteit. De verandering roept vragen op over de geloofwaardigheid van de partij. Er zijn al langer discussies over de inconsistenties binnen Vlaams Belang, bijvoorbeeld in hun houding tegenover de LGBTQ+-gemeenschap, terwijl een homo als ondervoorzitter fungeert. Ook de persoonlijke keuzes van leden, zoals de provinciaal secretaris die zijn liefdesgeluk bij Aziatische partners zoekt, voegen een extra laag van complexiteit toe aan het debat. De kern van de kritiek is dat Vlaams Belang, door kandidaten toe te laten die niet de traditionele "Vlaamse" achtergrond hebben, zijn eigen waarden en principes lijkt te verruilen voor politieke winst. Het argument dat de partij slechts op zoek is naar stemmen, zelfs als dat betekent dat ze vreemdelingen op hun lijsten toelaten, contrasteert scherp met hun eerdere, strikte standpunten over immigratie en nationale identiteit. Het stelt de vraag: hoe geloofwaardig is een partij die zijn eigen kernwaarden aan de kant lijkt te schuiven in ruil voor electorale winst? Deze schijnbare flexibiliteit kan worden gezien als een poging om een breder electoraat aan te spreken, maar het kan ook als opportunistisch en hypocriet worden ervaren. De eens zogezegde enige echte Vlaams Partij die Vlaanderen weer aan ons liet scanderen, en op de Heizel nog voor duizenden militanten riepen linkse ratten buiten, zijn hun rechtse waarden volledig aan het verloochenen.